سی و یک شب

در مورد مستضعفین و خدمت به آنها و وعده قرآنی چند نکته وجود دارد که در این زمانه و با ترویج فرهنگ سوسیالیستی کم کم دارد از محتوا تهی می شود.
اول اینکه مستضعف اسم مفعول و از باب استفعال است که معنی اش می شود ضعیف نگاه داشته شده.یعنی هر آدم ندار و ناچیزی را مستضعف نمی گویند.چه بسا کسی پایش را روی پای مبارک انداخته باشد و پولی هم بالتبع درنیاورد.این که مستضعف نیست.مستضعف کسی است که می خواهد خودش را از حالت ضعف در بیاورد، ولی نمی گذارند.جلویش را می گیرند. و الا او توانایی قوی شدن را دارد.

دوم اینکه مستضعف بودن افراد نسبی است.یک نفر با درآمد 500هزار تومان مستضعف به حساب می آید و دیگری با 200 هزار تومان نه.شهید مطهری مثال خوبی در باب تبعیض زده.گفته دو تا ظرف آب یک و پنج لیتری را در نظر بگیرید و هر دو را پر آب کنید.در یکی فقط یک لیتر آب جا می شود و در دیگری پنج لیتر. ایا کسی مدعی می شود که چرا در ظرف یک لیتری ، پنج لیتر جا نشد؟ خوب ظرفیت اش همین است دیگر.اما اگر در ظرف 5 لیتری ،‌یک لیتر آب ریختی این می شود تبعیض. پس معنی تبعیض این نیست که چرا به استاد دانشگاه چهاربرابر کارمند خدماتی حقوق می دهند.اگر حقوق استاد و کارمند را برابر کردی، اتفاقا این می شود تبعیض و اینجا استاد را مستضعف کردی. معمولا دوستان مذهبی که به این امور می پردازند با مساله تشابه حقوق آشنایی دارند و می دانند که ما در غالب امور تشابه حقوق نداریم.(به گفتارهای شهیدمطهری مراجعه کنید)

سوم اینکه مستضعف فقط اقتصادی نیست.فرهنگی و سیاسی و اجتماعی و فکری و دینی اش را هم داریم. که اتفاقا در این زمینه ها واقعا در کشور ما استضعاف حاکم است.صداو سیما استاد مستضعف کردن فکری و فرهنگی و... مردم است.حقیقت را وارونه جلوه دادن و فکر را تعطیل کردن ،‌آن هم برای انسانهای جویای حقیقت و تفکر ،معنی دیگری جز به استضعاف کشیدن آنها ندارد.کاری که جالب است انجام می شود و هیچ کس هم به روی مبارک نمی آورد.
 
چهارم همان حرفی که آیت الله جوادی و خیلی های دیگر گفته اند.برای درآوردن کسی از استضعاف ،‌چاره اش صدقه دادن و توسعه کمیته امدادی نیست.فقط باید عرصه را برای رشد او فراهم کرد.نه اینکه در کوتاه مدت از استضعاف مالی درش آورد ولی او را گدا مسلک و بی ابرو و متوقع و در بند استضعاف های بزرگترش کرد.